قدرت تبدیل کننده از هسته ها برای ارائه مسیر جریان مغناطیسی از طریق سیم پیچ های اولیه و ثانویه استفاده می شود.
قلب یک ترانسفورماتور قدرت در درجه اول به سه عامل بستگی دارد: ولتاژ، جریان عبوری از آن و فرکانس کاری.
با این حال، محدودیت های اندازه و هزینه های ساخت و ساز اصلی نیز به عنوان عوامل مهم دیگر دیده می شوند.
فریت ها، هسته های آهنی و فولادهای آلیاژی موادی هستند که به طور گسترده ای برای ساخت هسته استفاده می شوند. مشخصات مورد نیاز هسته های ترانسفورماتور رایج به شرح زیر است:
فولاد سیلیکونی آلیاژی CRGO با نفوذپذیری بالا، حاوی 5٪ سیلیکون، اسمی تقریباً 0.35 میلی متر ضخامت دارد.
هسته ترانسفورماتور ساخته شده از هسته آهنی فقط برای ترانسفورماتورهای کوچک استفاده می شود زیرا نسبت به سایر هسته های با این اندازه قابلیت ترانسفورماتور بهتری دارد. با این حال، نمی توان از آن برای اندازه های بزرگتر استفاده کرد زیرا تلفات به دلیل تشکیل جریان های گردابی زیاد خواهد بود.
ورق های فولادی لمینت شده بسیار نازک و عایق الکتریکی برای کاهش تلفات بخصوص برای هسته های ترانسفورماتور قدرت بزرگتر استفاده می شود.
از آنجایی که این ورقهها مسیر جریان جریانهای گردابی را که توسط مواد نارسانا مانند لاک محافظت میشوند، مسدود میکنند، ممکن است به دلیل گرمای بیش از حد از بین بروند. بنابراین، می تواند راندمان انتقال نیرو را بهبود بخشد.
هنگامی که جریان های کوچکی به نام جریان های گردابی القا می شوند، شار مغناطیسی به درون هسته نفوذ کرده و شکافته می شود.
ضخامت لمینت به طور کلی با توجه به هزینه ساخت لمینت نازک و تلفات ناشی از آن تعیین می شود. بسیاری از ترانسفورماتورهای قدرت در فرکانس های 50 تا 60 هرتز کار می کنند و با ضخامت های 0.3 تا 0.5 میلی متر لایه بندی می شوند.
سپس این لایه های برش خورده با توجه به ابعاد لازم هسته ترانسفورماتور قدرت جدا شده و روی هم چیده می شوند. سپس بسته شده و به طور دائم به پیچ وصل می شود.
از آنجایی که پیچها با نرخ ارتعاش بالای 100 هرتز کار میکنند، احتمالاً کاپوت شل میشود.